Υπάρχουν φορές που ενώ προσπαθούμε πραγματικά για κάτι νιώθουμε βαθιά απογοήτευση, δε βλέπουμε αποτέλεσμα και αισθανόμαστε ότι οι κόποι μας δεν πιάνουν τόπο και η προσπάθειά μας δεν είναι ποτέ αρκετή.
Για να πάρουμε δύναμη και έμπνευση θα μιλήσουμε για σημαντικές προσωπικότητες, επιτυχημένες στο χώρο της η καθεμία. Το κοινό που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι ότι όσες φορές απογοητεύτηκαν άλλες τόσες και ακόμη περισσότερες πείσμωσαν και προσπάθησαν ξανά και ξανά για το όνειρό τους.
Walt Disney
Ο θρύλος των παιδικών μας ηρώων δεν ήταν πάντα θρύλος. Στα πρώτα βήματα της καριέρας του απολύθηκε από την εφημερίδα που δούλευε ως εικονογράφος επειδή ο εκδότης του θεώρησε ότι δεν έχει αρκετή φαντασία. Επίσης η πρώτη εταιρεία παραγωγής που ο Walt Disney δημιούργησε χρεοκόπησε.
J.K. Rowling
Ίσως από τις πιο γνωστές ιστορίες επιμονής είναι αυτή της J.K Rowlling. Η συγγραφέας απορρίφθηκε 12 φορές από εκδότες για το πρώτο της βιβλίο Χάρι Πότερ. Ευτυχώς για εμάς που οι 12 φορές δεν ήταν αρκετές για να την πτοήσουν.
Maryl Streep
H πασίγνωστη και πολλές φορές βραβευμένη ηθοποιός είχε απορριφθεί σε οντισιόν για την ταινία King Kong με την αιτιολόγηση ότι ήταν πολύ άσχημη. Η ίδια εξομολογείται ότι αυτή ήταν μία κρίσιμη στιγμή της που θα την έκανε είτε να πιστέψει ακόμη περισσότερο στον εαυτό της είτε θα της έκοβε μια για πάντα τα φτερά να γίνει ηθοποιός.
Soichiro Honda
Ο Soichiro Honda, ιδρυτής της Honda Motor Company, είχε αρχικά ιδρύσει την Tōkai Seiki και κατασκεύαζε δαχτυλίδια πιστονιού για την Toyota. Σύντομα η Toyota έληξε τη συνεργασία λόγω χαμηλής ποιότητας των προϊόντων. Ο Soichiro συγκέντρωσε την τεχνογνωσία που του έλειπε και κατάφερε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη της Toyota. Να προστεθεί εδώ ότι το εργοστάσιο είχε καταστραφεί δύο φορές, μία φορά από βομβαρδισμό στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη δεύτερη φορά από σεισμό.
Οι αποτυχίες στη ζωή είναι δεδομένες, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αποτύχει ποτέ του και αν υπάρχει μάλλον δεν έχει προσπαθήσει για κάτι. Το σημαντικότερο είναι όταν δεν πετυχαίνουμε, να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να αξιολογούμε τις κινήσεις μας και να παίρνουμε το πολύτιμο μάθημα που κρύβει κάθε απόρριψη και να συνεχίζουμε με περισσότερη γνώση που δεν θα την είχαμε αν δεν είχε προηγηθεί η αποτυχία.
Παρα πολύ ωραίο άρθρο. Ευχαριστούμε για την έμπνευση. Πιστεύεις ο,τι υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο (κάτι που έχεις μέσα στα συρτάρια σου καιρό) ή οποιαδήποτε ηλικια και να είσαι δεν έχει τόσο σημασία;
Δηλαδή υπάρχει κάποιο είδους glass ceiling μετά από κάποια ηλικία σε κάποιο επάγγελμα; δεν μιλάω για την τρελή επιτυχία αλλα προσωπική ικανοποίηση. Πχ στον καλλιτεχνικό τομέα.
Γειά σου Γιώργο!
Ωραία ερώτηση που νομίζω ότι απασχολεί αρκετούς ανθρώπους.
Όλα εξαρτώνται και από την προηγούμενη εμπειρία που έχεις σε κάτι. Για παράδειγμα, αυτό που έχεις καιρό στα συρτάρια σου είναι αρκετό; Είναι κάτι που έχεις καλλιεργήσει αρκετά, ώστε να μπορεί να σταθεί και σε επαγγελματικό επίπεδο; Αν είναι απλά μια ιδέα θα πρότεινα να εμπλουτιστεί αρκετά με εκπαίδευση πριν βγει προς τα έξω. Αν πρόκειται για προσωπική ικανοποίηση (που μπορεί να είναι και πιο σημαντική) φυσικά, go for it now!
Ο ηλικιακός περιορισμός θα έλεγα ότι είναι σχετικός. Ακριβώς επειδή ανέφερες τον καλλιτεχνικό χώρο θα πω ότι ναι σίγουρα υπάρχει το “εμπόδιο” της ηλικίας όταν μιλάμε για σωματική ικανότητα. Μία επίδοξη μπαλαρίνα δε μπορεί να ξεκινήσει προπονήσεις στα 25 της, γιατί πάντα θα έχει να ανταγωνιστεί χορεύτριες που στα 25 τους έχουν ήδη πολλά χρόνια εμπειρίας.
Γενικά, υποστηρίζουμε την αλλαγή καριέρας όταν το αντικείμενο της δουλειάς μας, δε μας γεμίζει πια, έχουμε άλλες επαγγελματικές ανησυχίες ή επειδή στην πορεία ανακαλύψαμε ένα καινούριο ταλέντο μας. Κάνουμε έξυπνες, και καλά μελετημένες κινήσεις. Ιδανικά, μεταφέρουμε δεξιότητες από μια δουλεία μας στην επόμενη, transferable skills, ακόμη και αν φαινομενικά δεν έχουν κάτι κοινό.
Είμαστε εδώ για να σχεδιάσουμε ένα πετυχημένο και πολύ συγκεριμένο πλάνο δράσης.
Ευχαριστούμε για την ερώτηση!